ترمز موتورهای AC با تزریق جریان DC:
ترمز از طریق تزریق جریان DC یکی از روشهای ترمز موتورهای AC است. در این روش ولتاژ DC پس از قطع شدن تغذیه سه فاز به 2 تا از 3 سیم پیچ استاتور اعمال میشود و موجب متوقف شدن روتور میگردد.
کاربردهای ترمز با تزریق DC: هنگامی که برق موتور قطع میشود، روتور آزادانه چرخش میکند تا اینکه اصطکاک آن را متوقف کند. روتورها و بارهای بزرگ مثل فن های بزرگ که دارای اینرسی بالایی هستند، نیاز به زمان قابل توجهی دارند تا از طریق اصطکاک ذاتی متوقف شوند. برای کاهش خرابی یا احتمالا بعنوان ویژگی ایمنی اضطراری، ترمز تزریق DC برای توقف موتور استفاده میشود.
نحوه کارکرد: ولتاژ DC به سیم پیچ های استاتور اعمال می شود و یک میدان مغناطیسی ثابت را ایجاد میکند که یک گشتاور استاتیک را به روتور اعمال می کند. این اتفاق روتور را کند می کند و در نهایت روتور را به طور کامل متوقف می کند. تا زمانی که ولتاژ DC به سیم پیچ اعمال شود، روتور در برابر تغییر موقعیت خود مقاومت میکند. ولتاژ بالاتر که اعمال می شود، نیروی ترمز و قدرت نگه داشتن قوی تر است. جریان DC فقط باید برای چند ثانیه اعمال شود تا از بیش از حد گرم شدن موتور جلوگیری شود.
در یک دستگاه ترمز تزریق DC با تریستورهای کنترل شده، ولتاژ DC که به سیم پیچ موتور استاتور تزریق می شود با یکسو کردن ولتاژ تغذیه بدست می آید. دو تریستور به صورت یک یکسوکننده کنترل شده فاز (PCR) متصل می شوند. گشتاور ترمزی به دامنه جریان DC جاری شده بستگی دارد، که می تواند با کنترل فاز تریستورها متفاوت باشد. هنگامیکه موتور خاموش میشود، کنتاکتور رله موتور نه تنها جریان AC تغذیه سیم پیچ های موتور را قطع میکند، بلکه باعث می شود که کنتاکتور رله ترمز نیز بسته شود. سپس یک مجموعه توالی شروع می شود که این مجموع اقدامات با تاخیر زمانی حدود 300 میلی ثانیه است که اجازه می دهد ولتاژ موجود در سیم پیچ موتور پس از قطع تغذیه AC، ناشی از جریان مغناطیسی باقی مانده به سطح امنی کاهش یابد. سپس، تریستورها شروع به آتش شدن می کنند تا جریان ترمز DC را تولید کنند. جریان DC توسط یک تایمر برای چند ثانیه ادامه می یابد و سپس خاموش می شود. جریان ترمزی کاهش می یابد و پس از یک تاخیر در حدود 1.5 ثانیه، کنتاکتور ترمزی دوباره باز می شود. در این مرحله موتور